Dag 5 en 6 Canggu-Ubud 28 en29/10

Vanmorgen heb ik een surfles gevolgd samen met Willa.

Ik ontmoette Willa, die ook alleen reist, gisteren bij het ontbijt boven op het dakterras van Echoland. Ze is van oorsprong Chinees maar woont al een aantal jaar in Nederland in Amsterdam. Ondanks dat spreken we Engels. Ik heb gisteren een rustig dagje gehad en had besloten mijn verblijf hier met een extra nacht te verlengen, maar er was geen plek meer in Echoland. Dus verhuisde ik naar een ander hotelletje (Kayuma ) op een paar honderd meter lopen van Echoland. Wel zo handig met backpack en bagage. En ook hier is het prima toeven met een riante badkamer en een zwembad voor slechts €22.
Ik shop wat en ga ‘s middags naar t strand. De golven zijn weer hoog en als ik een poging tot ‘zwemmen’ doe, (het is meer kniediep waden en mee peddelen met/of duiken in de golven omdat het anders te gevaarlijk is vanwege de stroming) worden we allemaal het water uit gestuurd door de baywatcher. Het is te gevaarlijk en 3 dagen geleden is er nog iemand verdronken vertelt hij me.

Voor ik ‘s avonds ga eten besluit ik nog even een simkaart te kopen voor mijn telefoon en dat doe ik op de scooter omdat het winkeltje best een stukje weg is. Ik heb net weer een scooter bij Kayuma gehuurd omdat de afstanden flink kunnen zijn als je alles moet lopen. Of ik ben gewoon een beetje lui 😉
Ik kan niet met mijn bankpas betalen dus moet ik eerst geld pinnen. Ik stap weer op de scooter en.... die start niet meer. Deze keer zit er een benzinemeter op het dashboard en de tank is nu niet leeg. Ik baal en besluit te lopen naar de ATM, wat best nog een eindje is. Voor de zekerheid koop ik een fles benzine, misschien is de meter wel stuk. Eenmaal weer terug vul ik de tank maar hij start nog steeds niet. Ik betaal mijn Sim en gebruik mijn telefoon om de scooterverhuur te bellen. (Gelukkig kan ik nu goedkoop bellen met simkaart) Een aardige man aan de lijn vraagt waar ik ben. Dan vervolgt hij, maar heb je wel de standaard eerst omhoog gedaan? Eh... de standaard eerst omhoog? Ik denk na of ik dat gedaan heb en ik denk van niet. Anders start hij niet laat hij me weten. Okee, I am going to try that first thank you, zeg ik tegen hem. Ik wip de standaard naar achteren en ja hoor, de scooter start direct. En ik voel me heel erg blond. (Als ik dat geweten had, ik ben dus toch nog niet helemaal scootervaardig, haha)

Ik spreek af met Willa om samen iets te gaan eten bij de Echo Beach Club aan het strand. Het betonnen terras is verhoogd en we zitten lekker. Het is vloed en de golven zijn hoog deze keer. Wij zijn al een stukje naar achteren verhuisd omdat we anders nat worden van het opslaande water. Ineens horen we een hoop gegil vanaf het midden van het terras waar een groepje toeristen zit te eten. Ik zie een enorme golf omhoog spatten over het terras heen en het water gutst centimeters hoog over het beton. Wij hoeven alleen onze voeten omhoog te tillen om droog te blijven 😊 Volgens een medewerker komt het doordat er geen maan is. (Nieuwe maan) en is het daardoor extra vloed. Ondertussen vertelt Willa mij dat ze de volgende ochtend een surfles heeft geboekt. Dat vind ik wel leuk, dus vraag of ik mee mag en dat mag. 😊 (Ik wilde eerst niet surfen omdat de zee zo wild is maar ik heb gezien dat het een stuk verderop het strand veel beter is en daar zijn ook alle surfers te vinden)

Dus staan we om 7.00u s morgens klaar, want dan is de zee nog rustig en zijn de golven minder hoog. We hebben allebei een eigen instructeur, en we mogen weer achter op de scooter zitten en zo zetten ze ons bij de juiste plek af. Die van mij vind ik een beetje een ‘slavendrijver’ de eerste keer dat ik in het water lig en er een golf aan komt en hij roept stand up, lukt me dat niet of durf ik niet direct. En meteen zegt hij tegen mij: why didn’t you stand up? Nou, misschien omdat het de eerste keer is, denk ik.
Al snel weet ik weer waarom ik het golfsurfen nooit zo leuk heb gevonden. Het is gewoon verdomde moeilijk om snel en goed op je board te gaan staan. Het lukt me dan ook niet. Na 1,5 uur breken we af omdat de golven te hoog worden voor ons als beginners.  We worden weer afgezet bij Echoland waar ik tegen betaling ook het ontbijt nuttig samen met Willa op het dakterras. Daarna pak ik in en breng de rest van de ochtend bij de beachclub la Brisa door, echt een super hippe tent aan het strand met zwembad erbij, heerlijk relaxed! Rond 14.00u neem ik afscheid van Willa omdat ik met de taxiservice van het hotel naar Ubud wordt gebracht. Kadek, degene die ook het ontbijt daar maakt brengt me. 

Onderweg zien we de rijstvelden en even later ook velden vol met eenden. Zij eten de achtergebleven rijstkorrels na de oogst op en bemesten de grond verteld Kadek mij. Vlak voor Ubud stoppen we voor de Bali Swing. Willa zei dat je dat gedaan moest hebben, het schijnt nu ‘de Instagram foto’ te zijn. Het is een enorme schommel boven het woud en dat lijkt me natuurlijk wel wat. Ik moet 650.000 roepie betalen en dat vind ik wel erg veel geld voor Bali. Echt een vette toeristenprijs. Maar natuurlijk betaal ik toch. En dan ook nog 150.000 voor de fotoshoot. Nou ja dat dan ook maar erbij want zelf foto’s maken wordt best heel lastig haha.
Maar, dit was echt zo gaaf om te doen! Er hangt een enorme schommel waar ik op mag gaan zitten. (Je wordt wel met een heupgordel vast gezet) Je moet naar achteren gaan hangen en dan komt er een balinees die vanaf een verhoging springt, je schommel vast grijpt en je dan een paar keer een enorme zet geeft. Letterlijk hangt hij acrobatisch onderaan de schommel en dan zwaai je ineens over het woud heen! Het gaat best hard en hoog en natuurlijk gil ik een paar keer. Dan vraagt de fotograaf of ik even mijn handen los wil laten voor de foto... Ben je nou helemaal gek geworden denk ik maar op herhaaldelijk verzoek doe ik het toch. Eerst one hand, dat durf ik nog net. Maar ja, daarna volgt natuurlijk de opdracht met two hands. 😎
Tot mijn grote verassing volgt er daarna  nog een super uitgebreide fotoshoot bij allerlei rieten objecten die daar staan. Ik laat me in allerlei poses manuvreren die ik normaal niet zou bedenken. En tot slot mag ik nog een keer op de schommel en ik krijg nog eens een paar extra harde swings. 

Daarna rijden we door naar Ubud en Kadek vraagt mij of ik Luwak koffie wil proberen. Dat wil ik wel en ik denk dat we gewoon ergens koffie gaan drinken. Maar het blijkt een rondleiding over een plantage te zijn die ik krijg van een hele aardige jongen (hij blijkt uit Lombok te komen) Hij laat me de civetkat zien die de koffiebonen eet, en de Luwakpoep met de bonen erin. (Hij verzekerd me dat ze goed gewassen zijn voor ze voor de koffie gebruikt worden) Ook zie ik verschillende kruiden zoals gember en kurkuma maar ook hibiscus en cacaobonen die ze gebruiken om verschillende smaken thee en koffie te maken. Daarna mag ik proeven en ik krijg 13 verschillende soorten glaasjes thee en koffie voorgeschoteld. Ik zit er aan een tafeltje met prachtig uitzicht op de rijstvelden. De kokoskoffie en de mangococosthee en gemberthee zijn heel lekker. Ik koop niks want ik moet dat allemaal meeslepen in mijn tas. De tour is gratis, alleen de Luwak koffie moet ik betalen dus ik geef de jongen maar 50.000r. Dat was ook wat hij per dag verdiende met het werken op de rijstvelden in Lombok (bizar weinig) dus dat moet goed zijn denk ik.

Ik ben dus echt aangenaam verrast vandaag! Ik eindig de dag in een luxe hotel in Ubud naast het Monkey Forest, wat ik geboekt heb voor slechts €78 voor 3 nachten. Als ik s avonds mijn hotel niet kan vinden (waar ik al 2x langs gelopen ben maar de ingang zit een beetje verborgen) stopt er een aardige Balinees op de scooter en vraagt of hij kan helpen. Dan zegt ie spring maar achterop en hij zet me voor de deur af. De mensen zijn oprecht aardig hier, ik verbaas me er steeds over.