Dag 4 Canggu 27-10

Vandaag bij het ontbijt zit ik weer samen aan tafel met een aantal van de Hollandse familiegroep. Ik krijg de tip om met de scooter een stukje Canggu uit te rijden de rijstvelden in. Dat lijkt me een leuke planning voor de ochtend. Bij de excursiebalie van ons hotel vertelt Arini achter de balie mij dat er een mooi uitkijkpunt is over de rijstvelden, op 1,5 uur rijden, Jatiluwih. Mooier dan bij Ubud. Ik twijfel of ik zin heb om zo’n stuk te rijden en of het inderdaad maar 1,5 uur is. (Ik reed gisteren ook al veel langer naar Tanah Lot dan dat gezegd was)

Ik besluit om toch te gaan, als het inderdaad zo mooi moet zijn. Met maps.me en mijn powerbank moet het lukken. (die ik gisteren trouwens ook bij me had kwam ik vanmorgen achter, ahum)
Maar al snel heb ik spijt. Het is ontzettend druk op de smalle weggetjes. Overal auto’s, scooters en veel verkeerslawaai en vieze uitlaatgassen. Ook is het benauwd warm en de huisjes en tempeltjes blijven voorbij komen. Alles lijkt hier op elkaar. Ik had gehoopt om op een rustige weg te rijden in een mooie groene omgeving. Maar niks daarvan, het blijft bebouwd en druk en op een gegeven moment beland ik op een grote doorgaande weg waar het nog drukker en lawaaiiger is. (maar gelukkig ook veel meer ruimte) Ondertussen moet ik steeds maps.me in de gaten houden omdat de route een doorgaande weg op de kaart lijkt maar ik overal afslagen tegen kom. Ik vind t super a-relaxed en overweeg een paar keer om terug te gaan. Dat doe ik toch maar niet. Het laatste lange stuk is nog wel het beste, ik kom hoger en het wordt koeler en ook veel groener om me heen. Ook minder verkeer dus ik kan n beetje gas geven. En toch komt er geen einde aan lijkt wel.... pfff. Ik lunch ergens langs de weg voor 30.000 roepi, nog geen 2eu. Vooral de avocado shake is een aanrader, er zit ook iets van chocoladesaus bij en is heerlijk koel en verfrissend. 

Het blijkt dan nog 5 km rijden en na 3 uur erover gedaan te hebben (slechts 50km) ben ik er eindelijk. En het uitzicht is mooi maar valt me toch tegen voor dat eind rijden. Het is best toeristisch hier en ik moet ik 40000 roepie betalen om er überhaupt heen te mogen rijden. Ik besluit dan om ook maar even een wandelingetje door de rijstvelden te maken en dat blijkt best leuk. Daarna scooter ik terug en zie een bord staan naar een waterval, Air Terjune. Als ik er dan toch ben...  Even vragen hoe ver het is aan de mevrouw die tickets verkoopt langs de weg voor het viewpoint waar ik net vandaan kom. Zij zegt 200m omhoog rijden en ik kan daar parkeren. Mooi, doen we! Alleen start mijn scooter niet meer, de benzine is op. Ik heb me de hele tijd af zitten vragen waar de benzinemeter zit en die heb ik niet kunnen ontdekken. Nou ja dacht ik, er gaat vast wel eerst een lampje branden voordat de tank leeg is en je kan hier toch bijna overal tanken. Dat lampje brandt dus nu pas nu hij niet meer start, handig. Ik kijk om me heen, en ik sta gewoon naast een tankstationnetje, hahaha wat een mazzel! Ik duw m’n scooter erheen en rijd even later met een volle tank omhoog een stijl verhard hobbelig weggetje op. En inderdaad, even later kan ik parkeren,  mag10.000 roepi betalen, en wandel ik een heel steil wandelpaadje af naar beneden met allerlei treetjes en steile trapjes. Ondertussen lopen mij een paar mensen tegemoet die al hijgend en puffend weer omhoog moeten. 

De waterval is mooi en heerlijk verkoelend. Ik hang een tijdje met mijn voeten in het water en naast mij zit een groepje Indonesische jongens uit Denpasar. Ze zoeken hier de verkoeling op vanwege de hitte daar. Ik krijg een borreltje van ze aangeboden wat ik voor de verandering maar eens aanneem. En ook nog een trekje van hun cigaret (denk ik... ) Alleen roken Marihuana, kom ik later achter. 'Is legal in Amsterdam right?', vragen ze aan mij. Yes, antwoord ik, it’s legal in Holland. Maar het jointje wijs ik af. Dan beklim ik even later de steile trappen weer omhoog, gelukkig valt het mee, ik heb best een goede conditie. Dan moet ik met mijn scooter het zelfde steile hobbelige pad af naar beneden, oeps. Ik hoop dat de remmen van mijn scooter het goed doen. Ja dus, ik kom weer beneden gelukkig en rijd verder maar stop al snel bij een barretje met een uithangbordje ‘the best view’. Op de heenweg viel hij mij ook al op en ze hebben er Luwak koffie. (Koffiebonen die eerst door de Civetkat gegeten en weer uitgepoept zijn wat een bijzondere smaak aan de bonen geeft) Die wil ik wel s proberen. Maar helaas, die hebben ze niet dus wordt het Balinese koffie, ook goed. Maar wel koffie met het mooiste uitzicht over de rijstterassen en de groene heuvels en ook nog lekkere muziek erbij. Echt een leuk plekje om even te zitten. Eigenlijk mooier dan het hele beroemde viewpoint en gratis.

Dan vertrek ik weer om terug naar mijn hotel te tuffen. En... de weg lijkt ineens minder druk, de omgeving veel groener en ik rijd het deze keer gewoon in 1,5 uur. Hoe kan dat, de route op de kaart lijkt hetzelfde te zijn maar ik ervaar alles anders. Ik scheur ook net zo makkelijk overal langs, de teller staat soms zelfs op 60. Volgens mij ben ik inmiddels scootervaardig geworden! En uiteindelijk was het toch zeker de moeite waard 😊