Dag 15 Flores 7/11

Het was weer een super dag vandaag. Vanmorgen op tijd opgestaan en ontbeten en toen op pad naar de straat met alle tickets en touristinformation bureautjes om een toertje te regelen naar de waterval  (cunca wulang canyon) en de watergrot (gua rancko cave) Lastig kiezen, ze willen je allemaal brengen maar de één rekent meer dan de ander en ze zeggen allemaal iets anders. Uiteindelijk heb ik een privéchauffeur, Harri, voor €800.000r en dan moet ik de park entree zelf betalen.
Ze hebben mij gezegd dat de weg naar de waterval moeilijk begaanbaar is met de scooter, en ik heb geen zin om de weg te moeten zoeken, maar het is één van de beste wegen die ik gezien heb. Net nieuw geasfalteerd. Deze weg loopt helemaal door naar Oost Flores. Dus eerst vraag ik mezelf af waarom ik niet gewoon een scooter gehuurd heb. Maar later wordt de weg steeds slingerachtiger en hij klimt steeds hoger. En als we afslaan wordt het een onverhard pad met kiezels en stenen, echt een slecht stuk. Bovendien is het best gezellig met Harri in de auto en ook wel zo relaxed. Erg leuk om zo wat van het eiland te zien, Flores is prachtig groen wanneer je landinwaarts rijdt (Vergeleken met Bali/Nusa Lembongan/Penida waar toch ook veel bomen en struiken bruin en dor zijn)
Als we bij een uitkijkpunt stoppen met een prachtig uitzicht over de groen begroeide heuvels en de zee komen er 3 scooterrijders aan die daar ook foto’s maken. Het is een groepje Javanen en ze toeren nu hier rond. Ze vragen aan mij of ik een foto van ze wil maken, althans dat denk ik, Ja hoor natuurlijk. Maar ze komen allemaal naast mij staan en willen dus met mij op de foto! Nou dat mag ook, maar ik weet niet wat me over komt. Grappig dit.. 

Wanneer we doorrijden komen we bij de park entree uit en ik moet betalen. Ook gaat er verplicht een gids mee want die kan mooi wijzen waar het veilig is om te lopen. Dus ik denk okee...?! Al snel ben ik in mijn element want we lopen over een smal paadje midden in de jungle. Hier is het echt prachtig, groen tropisch woud. Later wordt het een betonnen pad/trap naar beneden maar de omgeving blijft mooi. Dan moeten we een lange gele hangbrug over waar boven een bordje staat: maximum weight 70kg, one person. Dus ik vraag voor de grap hoeveel Harri weegt (hij is zwaar gebouwd zeg maar) en we besluiten om dan maar 1 voor 1 te gaan, hoewel de brug er uit ziet of hij best wat meer gewicht kan hebben. Het laatste stuk om bij de waterval te komen moeten we klauteren over en vooral op de rotsen. Ik ga alleen met de gids verder en bovenop de rots stopt hij en zegt ‘you can jump here in the water.’ We staan op zeker 3m hoog boven een bassin en ik begrijp dat ik vanaf hier in het water moet springen en dan naar de waterval kan zwemmen, haha. Er staat zelfs een bordje jumping area. Dus dat doe ik dan maar. Ik zwem tussen de rotsen door en ondertussen vraag ik me af wat er allemaal voor enge beesten in kunnen zitten, haha. (Ik ben er wel helemaal alleen en het water is niet helder) Om het hoekje kan ik dan inderdaad de waterval zien, maar die is niet zo groot. De plek daarentegen is wonderschoon! Ik zwem weer terug en klim even  verderop op de rotsen.We drinken nog even wat daar bij het tentje wat er staat en er komt zowaar nog een verdwaalde toerist aan lopen.Dan lopen we terug en gewoon met zijn driën tegelijk de hangbrug over gaat ook prima.

We rijden door naar een grot aan de kust waar water in staat en waar je in kan zwemmen. (Gua rancko cave) Onderweg lunchen we eerst nog bij een lokaal tentje. Rijst met vlees of vis en een sausje. Ze eten hier altijd met een vork en lepel (geen mes) maar hoe maak je daarmee je vis met graten schoon? Dus ik kijk maar even hoe Harri dat met zijn kip doet. Om bij de grot te komen moeten we vanaf een klein vissersdorpje met de boot erheen varen en om bij de boot te komen lopen we een lange steiger af. Het is een in vrolijke kleuren geschilderd houten bootje waarvan de motor nog ouderwets aangedraaid moet worden. Zo tuffen we naar de cave. Daar aangekomen zeggen ze dat ik een groep moet volgen die wat voorop loopt, dus dat doe ik. Als ik bij ze ben en tegen de gids iets in het Engels zeg, vraagt een meisje/jonge vrouw met een hoog stemmetje gelijk: Ben je Nederlands? Het blijkt een Nederlandse familie te zijn (oorspronkelijk Javanen) die rondreizen. Kinderen, ouders en grootouders, een grappig stel. De grot is glad en glibberig maar heel mooi. We moeten naar beneden lopen (lees glijden) en daar is inderdaad een groot bassin met helderblauw zeewater. Dat komt ergens via een klein gaatje in de wand de grot binnen. En het is nog diep ook, je kan er niet staan! 

Wanneer ik terugloop naar de boot staan er wat vrouwen en meisjes te giebelen. De meisjes maken foto’s met hun mobiel en hebben lol samen en dan zeggen ze dat ze met mij op de foto willen. Ik ben eerst weer verbaasd, begrijp ik het goed? Jazeker wel, ze willen heel graag met me op de foto. Okee, dat mag, en ondertussen als ik met ze sta te poseren roepen ze iedereen erbij dus de groepsfoto wordt steeds groter. Het is een vrolijke boel, wat lachen is dit zeg. 😆 Dan varen en rijden we terug naar Labuanbajo. Onderweg zie ik nog aapjes in de berm zitten en we hebben een prachtig uitzicht op de baai en de haven. Dit was echt een heerlijke dag! Bij het hostel plof ik moe maar voldaan op de bank om even bij te komen. Ik wordt vrijwel direct aangesproken door Fiona, een Engelse die al 6 jaar rond reist. We besluiten samen te gaan eten bij de viskraampjes aan de haven. En zo sluit ik de dag af. 

Morgen stap ik op de boot naar Lombok, een Vierdaagse tocht, dus ik zal een tijdje geen bereik hebben denk ik.